Asia i rower

Witajcie, kochani, serdecznie.
Wiem, wiem. Jędza jestem. Wy zaglądacie do nas i zaglądacie, a tu nowinek nie ma. Ale już, już się poprawiam.
Jak już wiecie Asia ma wreszcie rower. Miałam pewne obawy związane z nauką jazdy, gdyż mój całkiem zdrowy Witek miał z tym przeogromne problemy, a tu dziecko z chorymi nóżkami...ale niepotrzebnie.
Poraz kolejny Myszka pokazała, że stać ją na pokonanie własnych słabości. Zresztą Asia już taka jest właśnie - nie zraża się niepowodzeniami tylko wytrwale ćwiczy/trenuje, aż się nauczy. Wystarczy motywacja, którą zwykle sama w sobie odnajduje. Czasem tylko potrzebuje byśmy to my, rodzice, ją zmotywowali stwarzając atmosferę życzliwości i głebokiej wiary w to, że się jej uda, cokolwiek to jest.
Już wiele razy wspominałam o swoim podziwie dla niej za tę jej wytrwałość i determinację, czego jednym z dowodów są - jak dla mnie - jej osiągnięcia w sferze ruchowej, mimo braku IV komory (zanikła w wyniku rozległego wodogłowia). Tak sobie myślę, że gdyby nie te cechy, to jak nic spełniłyby się rokowania lekarzy, że Myszka nie będzie nawet siedzieć samodzielnie...
Wracając do tematu...Muszę powiedzieć Wam, że chyba nie wyjadę z Asiolkiem poza teren naszej "posiadłości". Nie mogę przecież ryzykować i świadomie skazywać się na mandat za wyczyny małoletniego pirata rowerowego.
Jak tylko w końcu uda mi się wgrać na serwer filmik, to sami zobaczycie, co potrafi moje dziecię po czterech dniach treningów. Na razie tylko fotka "wyścigówy", jak samą siebie Asia nazywa.


Sympatycznego weekendu, moi mili.