Agnieszka

Hejka. Burza przedwyjazdowa za nami. Pierwszy meldunek z trasy już miałam - ekipa spokojnie zmierza do Niemiec. A ja napawam się niezwykłym w naszym domku o tej porze spokojem i ciszą.
Jednak zaraz zmykam do wyrka, bo Asia przed zaśnięciem napomniała mnie "Tylko nie zaśpij mi, Marta, do przedszkola".
Wstyd przyznać, ale dziś obudziłam się ok. 8-mej i Myszka zamiast spędzić przedpołudnie wśród rówieśników plątała się pomiędzy podekscytowanymi pannami, które z tego wszystkiego nic jeść nie chciały (i po co ja tyle gotowałam?). Tak to jest, jak człowiek nie przestawi godziny we wszystkich zegarkach od razu, tylko zostawi coś na później. A! Właśnie! Muszę w końcu uaktualnić godzinę w komórce, bo drugiej z rzędu siurpryzy Asia mogłaby mi nie wybaczyć. Ha ha ha.
Na dobranoc, dla odmiany, Aga zwarta i gotowa do wyjścia. Zdziwiona jestem, że zupełnie nie widać po niej choroby, która ją męczy od kilku dni. Czyżby adrenalinka?



Dobrej nocy życzę wszystkim.